Na de ‘Vlaams-Brabantse tafeldruif’ is dit het tweede Vlaams product dat met een BOB erkend en beschermd wordt. Het staat nu mee in het rijtje topstreekproducten als Prosciutto di Parma en de Volaille de Bresse.
Er gelden strenge voorwaarden om de benaming ‘vlees van het rood ras van West-Vlaanderen’ te mogen gebruiken. De term is enkel toegelaten voor het vers vlees van vrouwelijke dieren tussen de 3,5 en de 8 jaar oud en van ossen tussen de 2 en de 3,5 jaar oud die behoren tot het ras ‘Rood’ en die gefokt en gekweekt werden in de provincie West-Vlaanderen.
De streekgebonden kwaliteit van het vlees is enerzijds te danken aan het ras “Rood”. Deze grote, zware dieren met een donkere egaalrode haarkleur staan bekend om hun donkerrood vlees met een zeer fijne vezel. Het vlees van het rood ras van West-Vlaanderen onderscheidt zich van ander Belgisch rundvlees door zijn volle, krachtige smaak. Deze smaak is vooral te danken aan de voeding. De runderen worden hoofdzakelijk gevoerd met gras en graslandproducten uit West-Vlaanderen. De dieren verblijven zo lang mogelijk op de weide. Als ze op stal gaan vanwege het gure winterweer krijgen ze ruwvoeders bijgevoederd die voornamelijk op de hoeve geproduceerd zijn. (lees verder onder de foto)
De runderen die naar de slacht gaan hebben de tijd gekregen om te groeien en de koeien hebben meerdere kalveren gekregen. Het kalven en zogen draagt bij tot de aanmaak van intramusculair vetten in het vlees. Het vlees van het rood ras van West-Vlaanderen is licht en fijn vetdooraderd. Het vet geeft het vlees een romige toets.
De Europese erkenning als ‘Beschermde Oorsprongsbenaming’ (BOB) geeft dit eeuwenoud ras een nieuw elan en het Europese BOB-logo op het etiket garandeert de consument ‘Vlees van het rood ras van West-Vlaanderen’.
