De goedgevulde kusttram waggelde richting onze eerste stop: Blankenberge. Samen met tientallen andere bezoekers stapte ik af aan het station, zigzaggend tussen het volk richting het strand. De terrasjes zaten volgepropt. Het nieuwe treinstation ziet er trouwens ookfantastisch uit!
Niet voor iedereen is een feestdag een congédag. Zeker niet aan de kust! De jobstudenten sleuren van 's ochtends tot 's avonds met bedjes en matrassen. Ook in Blue Beach Blankenberge, waar we een korte tussenstop maakten. Aan zee vonden we een held-in-zwembroek. ... redt kleine krabbetjes van de dood tussen de golfbrekers. Hij pikt ze 1-voor-1 op en gooit ze opnieuw de zee in. Topkerel.
In Oostende genoten we van een heerlijk ijsje bij cremerie Linda. De granaatappelsorbet was verfrissend en welgekomen. Het was namelijk om te bakken. Hier was het nog drukker dan in Blankenberge. Ik hoorde zowel Duits als Engels als Frans tussen de bezoekers. Toch bracht de nationale feestdag niet speciaal meer volk naar de zee, want de afgelopen weken waren al goed.
De volgende weken zou het mooi weer nog verdergezet worden. Bij cremerie Linda denken ze echter dat de drukte nu zal stabiliseren. “We hebben zeker al ons werk gehad de afgelopen dagen en weken. Dat had vooral met de drang naar de zee te maken van de mensen. Ze zien in het begin van juli dat er mooi weer op komst is en plannen een dagtripje. Nu is het schokeffect al een beetje weg.”
Toch mogen we spreken van een meer dan geslaagde nationale feestdag. Zeker genoeg bezoekers, prachtig weer én er zijn nog mensen die instaan voor de veiligheid van de krabben!
