Gisteren trok ik naar Brugge voor de tweede dag van het kamermuziekfestival Têtes-à-Têtes in het Concertgebouw Brugge. Februari staat in het teken van intieme concerten gehouden in een architecturaal pareltje, die zo ontworpen is dat elke persoon in het publiek het gevoel heeft dat zij op de eerste rij zitten. Het festival werd opgedeeld in vier thema’s om zo de nodige variatie aan te kunnen bieden. Zo kan je komen genieten van kwartetten, waarbij strijkers centraal staan. Of misschien spreken songwriters je meer aan? Binnen het luik Ton sur ton, waar het draait rond verrassing, wordt gespeeld met klanken uit andere culturen zoals Turks, Japans en Litouws. En tot slot kan je in het thema pianoverhalen genieten van, natuurlijk, piano.
Gisteren was het aan de beurt van Kris Defoort vergezeld door de Hongaarse Veronica Harsca als stem. Defoort is een vaste waarde binnen de muren van het Concertgebouw Brugge en daarbuiten. Op dit eigenste moment is hij seizoenscomponist. Het was dan natuurlijk een evidentie dat hij zijn nieuwe stuk Pieces of Peace ging voorstellen in première op Têtes-à-Têtes. Voor de aanvang van zijn concert had ik de kans om Kris Defoort te spreken over zijn nieuwe compositie. Pieces of Peace bestaat uit drie delen waarbij het eerste en laatste deel geïnspireerd werden door gedichten van William Blake (The smile) en Emily Dickinson (Hope). Deze twee delen werden verbonden door een krachtig instrumentaal stuk dat onthaald werd met een daverend applaus. De kwetsbare stem van Veronica Harsca begeleid door Kris Defoort op piano, Lode Vercampt op de cello en Jean-Philippe Poncin op de klarinetten, zorgde voor een magische sfeer in de kamermuziekzaal. Defoort trachtte met zijn compositie verschillende aspecten van het menselijke leven voor te stellen, met de focus op elementen die in donkere dagen als deze misschien voor wat licht kunnen zorgen. Voor allen die er gisteren niet bij konden zijn, kan Pieces of Peace nog op 11 februari worden meegepikt in Flagey in Brussel. In het najaar komt vervolgens de LP/CD van Pieces of Peace uit voor allen te beluisteren.
Naast de hele resem aan concerten, kan je op de zevende verdieping van het Concertgebouw Brugge de installatie Antenna gaan bekijken. Hier gaat kunstenaar Floris Vanhoof op een experimentele manier om met een vleugelpiano. Door deze op z’n zij te zetten, kan de zwaartekracht die normaal gezien voor de pianoklanken zorgt, zijn werk niet doen. Vanhoof plaatste daarom een antenne boven op het werk, die verbonden werd met snaren van de piano, waardoor vibraties van mijlenver opgepakt en omgezet worden in pianoklanken. De technische uitleg doet het werk geen eer aan en daarom kan ik alleen maar zeggen dat u zeker eens een bezoekje moet brengen aan de klankinstallatie, al is het om even in de donkere ruimte te genieten van de impressionante binnenkant van een vleugelpiano, of van het zicht over Brugge. Voor de kunstinstallatie Antenna is er geen ticket nodig. Voor, tijdens of na een concert kan je hier vrij terecht. Nog tot en met 26 februari kan je Vanhoofs installatie bezoeken, daarna trekt hij in mei naar Münster in Duitsland.
Tot slot kan je in februari, op concertavonden ook terecht op het zesde verdiep van het Concertgebouw Brugge in de pop-up bar voor een drankje en een prachtig zicht op Brugge by night. Op vrijdagen en zaterdagen is er zelfs live pianomuziek aanwezig. Het is een unieke ervaring om hier te genieten van een fris getapt pintje of een cola aangezien het zesde verdiep anders enkel beschikbaar is voor privé evenementen. Ook hier hoef je geen ticket voor het concert te hebben. Allen daarheen zou ik zeggen.
Hoewel ik weinig kennis had over kamermuziek en soms kritisch stond tegenover experimentele composities, heb ik gigantisch genoten van mijn avond op Têtes-à-Têtes. Het toont aan hoe toegankelijk het festival is voor iedereen die van muziek houdt en open staat voor unieke stukken op een unieke locatie. Alle info over de komende concerten kan je vinden op concertgebouwbrugge.be/tat.
