Voor het eerst landde het Nostalgie Beach Festival in Nieuwpoort. De oude locatie in Middelkerke gaf de fakkel door aan het Maritiem Park in de naburige kuststad, naast de oude jachthaven. Het festivalterrein deed aan als een weide van nog grotere festivals, maar de langsvarende boten bewezen het tegendeel. Doordat het weer ook nog eens warm en zonnig was, waanden de bezoekers zich in de Rivièra.
Tijdens de hete middaguren kozen de meeste festivalgangers nog voor een siësta in de hangmat of een rustig aperitief in een draagbare zetel. Het voornamelijk Vlaamse publiek plukte de zomerse dag in goed gezelschap en met vertrouwde muziek. Wie zich aan de culinaire voordelen van een festival wou tegoed doen, zag zijn kans in onder meer een ‘pulled pork burger’ uit de barbecue van een letterlijke foodtruck.
Hoewel het doelpubliek van Nostalgie meer aanleunt bij dertigers tot vijftigers, stonden niet enkel ervaren rotten op het podium. Namen als Emma Bale en Bazart moesten na de Vlaamse vaste waarden op vrijdag, ook op zaterdag meezingers garanderen. Als de ontzettend jong doorgebroken Emma Bale nog maar een paar van de minder aanwezige jongeren tot danspassen verleidde, dan forceerde Bazart de doorbraak. Terwijl de zon onderging, sprongen en zongen koppels en vrienden op de poëtische woorden: ‘Ik zie goud aan de rand van de zon.' Daarvoor had de Nederlandse zangeres Anouk de Nieuwpoortse menigte al grondig opgewarmd.
De pintjes, glazen wijn of frisdranken telden op en de lichten schenen op Jim Kerr en zijn Simple Minds. Hij beloofde alles te geven en uiteindelijk beantwoordde een levendige show van de hoofdact aan de verwachtingen. Met een arsenaal aan hits waaronder ‘Belfast Child’, ‘Don’t you’ en ‘Alive And Kicking’ moest Simple Minds het park wel in vervoering brengen en zo sloot het Beach Festival op een hoogtepunt af.
