De Belgen waren numeriek oppermachtig in het WK voor beloften. Vijf landgenoten maakten nog deel uit van de restant van het peloton, dat zowat vijftig man sterk was. Daarbij ook de West-Vlamingen Vito Braet en Alec Segaert.
In de voorlaatste ronde sprong de tweede van het WK tijdrijden mee in een kopgroep van vier, met de Fransman Le Berre, de Tsjech Vacek, en de Kazak Fedorov. De vier kregen een kloofje van twintig seconden op het peloton waar de Belgen de controle hielden. Op de hellingen kreeg Segaert het knap lastig, en hij moest samen met de teruggekomen Balmer in de achtervolging op Fedorov, en Vacek. Segaert verzette hemel en aarde, en kon de schade beperken. Hij werd wel opgeslokt door de achtervolgende groep.
Fedorov en Vacek knokten om hun minieme voorsprong te behouden, en daarachter werd vooral naar mekaar gekeken. De voorsprong groeide tot veertien seconden, vooraleer opnieuw Segaert probeerde naar de twee toe te rijden. Tevergeefs, de twee bleven voorop, en in de spurt met twee was Fedorov duidelijk sterker dan Vacek. De spurt van de achtervolgers werd gewonnen door Waerenskjold, de gouden medaille van het WK tijdrijden.
Alec Segaert werd uiteindelijk negentiende. De eerste Belg was Jenno Berckmoes op de tiende plaats. Vito Braet werd 24ste.
