Vanmarcke (Israel-Premier Tech) was na 196,9 km tussen Sparks en Baltimore de snelste van een groepje van vijf. Hij haalde het voor de Canadees Nickolas Zukowsky (Human Powered Health) en de Amerikaan Neilson Powless (EF Education-EasyPost). De Let Toms Skujins (Trek-Segafredo) en de Italiaan Andrea Piccolo (EF Education-EasyPost), die ook in de vluchtersgroep zaten, vielen naast het podium.
Jenthe Biermans, teamgenoot van Sep Vanmarcke, haalde als zevende op 1:06 ook de top tien. Voor Vanmarcke was het van de Bretagne Classic - Ouest-France op 1 september 2019 geleden dat hij nog eens het zegegebaar mocht maken. (lees verder onder de Tweet)
Worth the wait! @sepvanmarcke strikes back to take his first win in three years @MarylandClassic
“I’m feeling relieved. It has been a long time since I won a race as I was sick and injured and this win puts me back on track.”
Read more from Sep https://t.co/9xJTTk8n8N pic.twitter.com/DZdtjg8rr0— Israel – Premier Tech / Israel Cycling Academy (@IsraelPremTech) September 5, 2022
Sep Vanmarcke reageerde uiteraard bijzonder opgetogen. "Ik voel me opgelucht. Het was lang geleden dat ik nog een wedstrijd kon winnen, ik was vaak ziek of geblesseerd, en dit zet mij weer op de kaart", reageerde de renner van Israel-Premier Tech. "De voorbije maanden was het niet eenvoudig om opnieuw een goed niveau te halen en twee weken geleden kneusde ik nog mijn ribben. Daarom moest ik even wat tijd nemen en miste enkele belangrijke wedstrijden. Dat was een grote ontgoocheling maar dit is een leuke manier om er weer te staan."
Vanmarcke zegevierde na een wedstrijd waarin van bij de start werd aangevallen. Uiteindelijk raakte een groep van 25 renners weg waarna die op de klimmetjes uit elkaar viel. "Het was zwaarder dan verwacht. De eerste 120 km waren heel lastig door de hitte en de lange dag in de aanval, en de finale was ook erg zwaar", vervolgde Vanmarcke. "We wisten dat er een opvolging van klimmetjes zou volgen maar was het echt de ene na de andere bult. Ook het feit dat we met 25 renners ontsnapten na 10 km zorgde ervoor dat het een erg zware race werd.
EF zorgde na 60 à 70 km voor de afscheiding, waarna we met twaalf voorop kwamen. Iedereen werd moe en ook ik voelde het in de finale. Maar ik wist dat ik aandachtig moest blijven omdat het nog zou breken." Het team had aanvankelijk het plan om te sprinten met Giacomo Nizzolo maar die miste de goede vlucht. Vanmarcke nam zijn rol met verve over. "Ik ben heel trots om in Amerika te winnen. Het is een tijdje geleden dat we hier nog gekoerst hebben, dus is hier winnen heel mooi", besloot hij.
