Voor Philippe Mestdagh was het genieten afgelopen weekend, tijdens het kwalificatietornooi voor eigen publiek, in Oostende. "Het was fantastisch om te spelen in zo’n mooie zaal, die dan ook nog eens helemaal vol zat. De emoties van Ann Wauters achteraf waren mooi om te zien. Ze heeft al zo veel meegemaakt en kwalificeren voor zo’n groot toernooi brengt natuurlijk iets teweeg."
Tijdens het kwalificatietoernooi waren er positieve aspecten, maar toch ook negatieve: “Ik had toch liever die eerste wedstrijd tegen Canada gewonnen, want zo zouden we in een goede flow komen en daar voor de rest van het toernooi op voortdrijven en dat vind ik toch erg belangrijk. Ik vond dat we in de wedstrijd tegen Canada met te veel stress aan het spelen waren, het spel was toen erg stroef. Het positieve dat we aan die wedstrijd overhielden, was dat we telkens terugknokten. Die vechtlust zat er wel in.
"De twaalfkoppige selectie van in Oostende zal waarschijnlijk niet dezelfde zijn als die voor de Olympische Spelen. We willen zeker acht of negen van onze beste speelsters meenemen, en de nummers negen of tien tot en met twaalf moeten zeker ook erg kunnen basketten, maar zij zullen hun rol als bankzitter moeten aanvaarden. Ann Wauters is een certitude, ze heeft mij van in het begin van het project altijd gesteund en nu is het mijn beurt om haar te steunen. Julie van Loo is er de laatste weken niet bij, maar zij kan zeker tot de selectie horen. "
"Er zal veel afhankelijk zijn van de loting die we zullen krijgen, maar de kwartfinale moet het eerste objectief worden. Als we daar moeten spelen tegen toplanden als Amerika of Frankrijk zullen we wel het onderste uit de kan moeten halen, maar als we daar winnen moet het ook mogelijk zijn om in de prijzen te vallen."
