Club Brugge had in de zestiende finale al amper overschot tegen Patro Eisden, maar niemand die vermoedde dat STVV in de achtste finale echt een taaie klant zou worden. Met Noa Lang in de basis leek er ook lange tijd amper een vuiltje aan de lucht. De Nederlander, terug van Qatar, bracht Club na een half uur op voorsprong. Blauw-zwart bracht in dat eerste half uur ook gewoon het dominante voetbal dat je mag verwachten van een landskampioen, thuis tegen Sint-Truiden.
Toch kon Club niet met een fijn gevoel de kleedkamers in. Mignolet - al zó vaak dé rots in de branding - lag zelf aan de basis van de 1-1. Een bal tegen Brüls zorgde ervoor dat Club nog werk had halfweg. Maar de bakens verzetten, dat zat er niet in. Op het uur gleed Vanaken uit, drie Truienaars konden met de bal aan de haal. Met een afgeweken bal zorgde Bruno voor de 1-2.
Wat volgde was één en al nervositeit. Op de counter zorgde Hayashi voor 1-3 en in de slotfase maakte STVV de Brugse afgang compleet: 1-4, een fluitconcert en de nodige druk op de ketel bij het begin van de terugronde. Een terugronde op twee fronten en niet op drie, want in de beker is het Brugse lied uitgezongen.
