Lecluyse zwom een uitstekende finale waarin ze in 2:18.85 een pak sneller was dan in de reeksen (2:20.31) en bovendien niet veel boven haar Belgisch record (2:18.49) bleef. In de finale moest ze bijgevolg enkel de Amerikaanse winnares Annie Lazor (2:18.32) en diens landgenote Bethany Galat (2:18.62) voor zich dulden.
Onze landgenote sloot zo haar WK in schoonheid af, na twee zevende plaatsen in de 50 en 100 meter schoolslag. In klein bad veroverde Lecluyse in 2015 in het Israëlische Netanya al de Europese titel in de 200m school en zilver op de 50 meter. In 2011 in het Poolse Szczecin en vorig jaar in de Deense hoofdstad Kopenhagen kwam er op de 200m schoolslag telkens brons uit de bus. Op een WK was het haar eerste medaille.
Op het vorige WK in Windsor kwam ze niet verder dan een achtste stek op de 50m school en een zesde plaats in de 200 meter.
Lecluyse schreef ook een stukje Belgische sportgeschiedenis, want ze bezorgde ons land nog maar de tweede medaille ooit op het WK kortebaanzwemmen, dat sinds 1993 tweejaarlijks georganiseerd wordt. In de eerste editie in het Spaanse Palma de Mallorca was het Stefaan Maene die voor de primeur zorgde: op de 200 meter rugslag was hij toen meteen goed voor brons.
"Toen ik de muur raakte, keek ik onmiddellijk naar het nummer naast mijn naam. Toen ik de drie zag staan, was ik echt gelukkig. Sinds de start van het seizoen in september was het een doel om hier een medaille te winnen", reageert een trotse Lecluyse. De 26-jarige Lecluyse beseft dat er misschien meer in had gezeten. "Ergens hoopte ik zelfs op meer, wanneer je de tijden bekijkt was het niet onmogelijk om te winnen. Ik wachtte te lang met versnellen. In het omkeren verloor ik elke keer wel wat tijd, maar zwemmend ging het wel goed", aldus Lecluyse.
