Zonder de verhoopte medaille op zak, maar wel met de overtuiging dat het bij de volgende Olympische Spelen wel kan. De ontgoocheling om de vierde plaats heeft plaats gemaakt voor vertrouwen, en trots. En dat was ook de beperkte delegatie die haar stond op te wachten in Zaventem. Iedereen terugzien deed deugd.
Plasschaert eindigde op de meest ondankbare plaats op de Spelen, maar de ontgoocheling is doorgespoeld. "Het is de trots die overheerst, ik mag tevreden zijn met mijn prestaties. Ik weet nu ook waar mijn zwaktes liggen, daar gaan we heel hard aan werken de volgende drie jaren." Tokio geeft haar zelfs moed voor Parijs 2024. "Ik ben nu veel meer overtuigd dat ik een medaille kan halen en ik ga daar heel hard voor werken."
Maar eerst wil ze wat vrije tijd doorbrengen met haar vriend, een Australische zeiler die met een gouden medaille terugkomt van Japan. Ze leefden de laatste zes maanden apart."
