“Ik begin altijd met een schets op papier”, start Philippe zijn verhaal, “maar toch weet ik ook zonder papier al snel wat ik met een stuk hout of een boom zal aanvangen. Ik zie het eindresultaat eigenlijk snel voor mij. Als ik hout kies dan focus ik mij altijd op de nerven. Ik zie geen kleuren dus kan ik mij niet laten leiden door de kleuren in het hout. Mensen die wel kleuren zien kiezen dus op een andere manier dan ik”.
Philippe werkt met verschillende houtsoorten maar zijn favoriete boom is toch wel de Douglasspar. Dat is een zachte houtsoort waar mooie werken van gemaakt kunnen worden. En hoe langer hij bezig is met experimenteren, hoe groter de stukken hout worden. “Ja, praktisch komt er steeds meer denkwerk aan te pas”, lacht Philippe, “een grote boom verplaats je niet zomaar of kan al bijna niet meer binnen in mijn atelier. We doen stapje per stapje voort en voor alles is een oplossing.”
Illegaal gekapt hout zal je bij Philippe niet vinden. “Ik vind het net fijn om een oude boom een nieuw leven te geven. Na een hevige storm bellen mensen mij soms op omdat een stuk hout in hun tuin ligt en het is fantastisch om daar iets nieuws van te maken. Zo breng je echt de natuur weer bij de mensen en dat is toch wel een boodschap die ik met mijn werken wil geven.”
Als jonge gast wilde Philippe Louwye een kunstopleiding volgen maar hij werd niet toegelaten omdat hij kleurenblind is. Volgens de examinators kan iemand die geen kleuren ziet geen kunstwerken maken. Met welke kunst Philippe nu bezig zou zijn mocht hij jaren geleden toegelaten geworden zijn tot de kunstopleiding weet hij niet. Hij denkt er ook niet veel over na. “Je ziet, het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan, ik heb mijn weg gevonden en ben daar heel erg blij om. Nu is het verder aan de weg timmeren en hopen dat mijn werken ooit opgepikt worden om in een groot hotel in het buitenland de gasten een fijn gevoel te geven.”
