In Kortrijk bijvoorbeeld zijn de maaltijden aan sociaal tarief gestegen van 6.500 per maand, tot 11.000. Het gaat vaak ook om gezinnen met kinderen, want aan de schoolpoorten horen de brugfiguren van de stad nog meer schrijnende verhalen. Zoals die van mama Katie die zes kinderen heeft waarvan er nog vier thuis wonen. Ze moet het doen met één inkomen van haar man die fabrieksarbeider is. De coronacrisis deed haar naar adem happen en dta is nog steeds zo. "
Op financieel vlak is het inderdaad moelijker worden. Tijdens de volledige lockdown ging het nog redelijk in het begin van de coronacrisis, maar toen moest je van de duurdere merken gaan nemen want de goedkopere waren er niet meer.
Het gezin kreeg ook te maken met internetfraude waardoor ze onmiddellijk diep onder nul zaten op hun bankrekening. Ook mentaal is het nog bekomen: "De kinderen waren lastig omdat ze constant moesten binnenblijven. Ze wilden gaan fietsen, maar de ene haar fiets was kapot en we konden die niet laten herstellen. Dus moesten ze binnen constant en echt dicht op elkaar. Dat was heel de tijd ruziemaken. Het was niet leefbaar eigenlijk.
Sinds de coronacrisis ziet Kortrijk ook een stijging in de aanvragen voor een leefloon. Het stadsbestuur steekt daarom een tandje bij met zijn nieuw armoedeplan. Opvallend is ook dat zeven op de tien gezinnen waarmee de brugfiguren in contact komen niet gekend zijn bij het OCMW of andere diensten, er is dus erg veel verborgen armoede.
