De voorbije maanden waren voor velen een moeilijke periode, en sowieso een wakker worden en leren leven in een nooit eerder gezien realiteit. Tijdens deze lockdown piekerden mensen meer over de eigen gezondheid en die van anderen, maar ook over sociale isolatie en de gewijzigde werksituatie. Een derde van de bevraagden ervoer meer stress en verveling, sliep slechter en kwam minder aan fysieke activiteit toe. Een iets grotere groep (46%) bewoog net meer. Deze impact op het algemeen welbevinden bleek uit een bevraging van 687 Vlamingen door het VLIZ, de UGent en de KU Leuven tijdens de maanden april-mei 2020 (22 april – 8 juni).
Ondanks minder fysieke activiteit bij een beperkte groep, nam het aantal mensen dat dagelijks groene omgevingen (bv. stadsparken en bossen) bezocht toe met 8%. Voor dagelijkse bezoeken aan het strand (voor wie in de mogelijkheid verkeerde) bedroeg deze toename zelfs 11%. Een meerderheid (81%) gaf ook aan dagelijks zijn of haar tuin, terras of balkon op te zoeken, 23% meer dan onder normale omstandigheden. Meer dan de helft van de bevraagden liet noteren vooral de natuur en groene omgevingen te viseren bij het buitenzijn, veeleer dan stedelijke omgevingen. Stadsbezoek vertoonde dan ook een sterke daling, ongetwijfeld minstens deels omdat veel winkels, cafés en restaurants en culturele centra lange tijd gesloten bleven.
De helft van de bevraagde kustbewoners noemde de zee, het strand of de duinen een ideale ‘uitlaatklep’ in deze donkere tijden. Kustbewoners gaven zichzelf een 5% hogere score voor geluk dan wie verder dan 5 km van zee woont. Dit draagt bij tot eerder onderzoek geleid door VLIZ als zouden kustbewoners zich gezonder achten dan wie in het binnenland woont. Tevens toont deze bevraging dat kustbewoners zichzelf, in vergelijking met wie in het binnenland woont, gunstigere scores geven op de vraag of ze tijdens corona piekeren (35 i.p.v. 49%), zich vervelen (20 i.p.v. 27%) of stress ervaren (29 i.p.v. 37%). Al geven beide groepen (kustbewoners en andere) een verhoging aan, die is dus minder groot bij de kustbewoners. Nabijheid en toegang tot strand en zee lijkt dus als een extra buffer te werken tijdens crisisperiodes.
De achterliggende oorzaken zijn daarmee niet beantwoord. Verder onderzoek, met experimentele methoden, en een diepere analyse naar hoe dit mechanisme juist werkt, kunnen hier mogelijk meer inzicht brengen.
