De wolken spelen een hoofdrol, ze staan symbool voor creativiteit en een beetje chaos, waar Wim Willaert uit Nieuwpoort zo’n grote fan van is. Wim Willaert, auteur: “Ik ben schrijver geworden, het is erg, maar het is dankzij covid. Want ik was een luiaard. Maar met covid was ik de helft van de tijd helemaal alleen opgesloten als er quarantaine was. Ik ging zot worden. Schrijven heeft mij gered om niet zot te worden.”
Het boek gaat over een jongen van 11 die gefascineerd is door wolken. Maar het gaat niet alleen letterlijk over wolken, maar ook over wolken in ons hoofd: creativiteit. Wolken zijn ongrijpbaar en onmeetbaar, chaotisch. De auteur is dan ook gefascineerd door de chaostheorie.”Ik orden chaos met chaos. Ik ben niet bezig met mijn rol van: nu ga ik het zo zeggen in beeld. Ja, nee, zo ben ik niet bezig. Ik gooi mij daar als een chaos in. Het resultaat is goed, het is beter dan dat ik alles zou afgemeten hebben.”
Het boek wil mensen doen nadenken over opvoeding. Liever creatieve en nieuwsgierige apen dan een kudde schapen in de klas, zegt Wim Willaert. Ouders en leerkrachten moeten kinderen meer zien als volwaardige mensen. “Wat is dat voor een pretentie dat wij volwassen zijn. Dat is een soort racisme tegenover kinderen. Dat zijn precies geen mensen. Dat hoort nog bij de dieren eigenlijk. Hoe kun je dan iets leren? Kom hier, zit. Aporte, zo moet je toch niet bezig zijn. Het zijn mensen. Ik wil dat vertellen met mijn boek.”
Wim heeft intussen de smaak van schrijven te pakken en is al bezig met een tweede boek: een politieroman.
