Dinsdagavond toonden we in ons journaal wat het bezoek aan Obama voor de twee jonge mensen betekende. Na de toespraak van gisteren in het Kunstencentrum in Brussel klinken ze zowaar nog enthousiaster.
“Wat een ervaring! Het lange wachten in de Bozar was zeker de moeite waard”, schrijft Sara Coghe. “Als een ware popster werd de president ontvangen door de menigte. Fantastisch om zoiets vanaf de eerste rij mee te maken. Wanneer Obama zijn speech begint, wordt het muisstil in de zaal. Obama kwam zeer sympathiek over, heel hartelijk.
Deze speech was zeker leuk voor de jeugd in het publiek, zij waren immers talrijk aanwezig. De speech was niet langdradig, makkelijk volgbaar en zeer actueel ook. Hij stak af met de herdenking van WOI, over het belang van de herdenking ervan. Hij somde daarbij ook bondgenootschappen uit het verleden op en vermeldde daar ook zeer duidelijk Rusland bij.
Van dit punt greep hij ook het thema Oekraïne aan. Hij zei dat we niet onverschillig mogen staan tegenover de huidige situatie, omdat we anders onze waarden en idealen niet meer zullen nastreven. Daarbij sprak hij ook de jeugd aan. Het was een soort oproep aan 'the next generation' om, ook al lijkt het ver van ons bed, over dit soort zaken na te denken. Het mag ons niet koud laten, wat er nu gebeurt in de wereld. Hij sloot de avond af door een gelijkaardige versie van zijn befaamde verkiezingsslogan 'Yes We Can': 'Yes We Believe in Democracy'. De president heeft alvast veel indruk op mij gemaakt. It's a night to remember!”
Ook Julie Bonte die dinsdag in ons journaal vertelde dat ze een van de 2000 gasten was voor de speech, klinkt opgetogen. “Het was zeker en vast een leuke ervaring. Vanaf het moment dat we de trein opstapten kwam het besef van hoe groots dit eigenlijk wel is. Dit merkten we ook aan de vele berichtjes dat we van onze vrienden en familie kregen. Ze wensten ons allemaal veel plezier. Op de trein vielen we wat uit de toon met onze chique kledij, maar toen we voor het gebouw stonden voelden we ons niet meer ‘overdressed’.
Iedereen had duidelijk zijn best gedaan er goed uit te zien voor de president. Eenmaal binnen begon het speciale gevoel pas echt. De speech zelf was inderdaad makkelijk om mee te volgen en we voelden ons zeker en vast aangesproken. We merkten inderdaad dat hij een jong doelpubliek voor ogen had. De tijd dat we de president zagen is gevlogen, maar zo’n ervaring zullen we waarschijnlijk nooit meer meemaken!
