De verdediging en de Brugse afdeling van het parket West-Vlaanderen hadden de buitenvervolgingstelling gevraagd. Alles draait rond een afgedwongen bekentenis van Geert Vanweehaeghe, die uiteindelijk werd vrijgesproken.
Geert Vanweehaeghe moest zich in mei 2015 voor het West-Vlaamse hof van assisen verantwoorden voor de moord op zijn partner Caroline Vyncke. Op 9 februari 2011 had de man zelf aangifte gedaan van de verdwijning van zijn vriendin. Na een ruzie ging Caroline Vyncke de avond ervoor wandelen met de hond. Het onderzoek spitste zich vooral toe op het verdachte gedrag van Vanweehaeghe. Die werkte zich nog meer in nesten door warrige bekentenissen af te leggen, en die telkens onmiddellijk terug in te trekken. De doorbraak kwam toen na twee maanden een dijbeen van Caroline Vyncke werd aangetroffen in de Heulebeek. De volgende dagen doken op dezelfde plaats onder andere het hoofd en een stuk van de romp op. De wetsdokters stelden vast dat het slachtoffer door messteken in de borstkas en het gezicht om het leven kwam.
Ondertussen was gebleken dat Thomas Couvreur, die in dezelfde straat woonde, in het bezit was van de gsm van Caroline Vyncke. Op zijn knipmes werd een bloedspoor met zijn DNA en dat van het slachtoffer teruggevonden. Desondanks wilde de raadkamer hem buiten vervolging stellen, maar de KI draaide die beslissing terug. In augustus 2013 vond de nieuwe eigenaar van zijn woning immers lichaamsresten van het slachtoffer in een afvoerputje. Couvreur bleef elke betrokkenheid bij de moord ontkennen, maar werd tot levenslange opsluiting veroordeeld.
Slechts zeven juryleden waren overtuigd dat ook Vanweehaeghe schuldig was. Na beraadslaging besliste het hof om zich bij de minderheid aan te sluiten en Vanweehaeghe vrij te spreken. Tijdens het arrest werd uitgebreid verwezen naar de dubieuze manier waarop de vermeende bekentenissen van de beschuldigde tot stand waren gekomen. Eén van de bekentenissen kwam er toen Vanweehaeghe na de reconstructie in zijn woning op de rooster werd gelegd door de onderzoeksrechter en de wetsdokter. Op dat moment hing er nog afluisterapparatuur in de woning, waardoor het gesprek toevallig werd opgenomen.
De precieze omstandigheden kwamen pas aan het licht toen de tape tijdens het assisenproces op vraag van de verdediging werd afgespeeld. Eerst was te horen hoe wetsdokter Marc De Leeuw aan Vanweehaeghe uitlegde dat er zeker een tweede steek was geweest. De beschuldigde bleef echter volhouden dat Caroline Vyncke enkel op zijn mes was gevallen.
"Zeg gewoon hoe het geweest is, dan zijn we er vanaf. Het zijn erge feiten, we gaan u blijven lastigvallen", zei onderzoeksrechter Marc Allegaert vervolgens. Vanweehaeghe bleef echter vrij hevig 'nink' zeggen, en beweerde het zich niet te herinneren. "Als je nu geen uitleg geeft, gaan de mensen van de politie u alle dagen daarmee confronteren", probeerde ook de wetsdokter. "Roepen, tieren en kloppen op tafel, dat kan ik zeggen. Maar de rest, nee", antwoordde Vanweehaeghe. Na een half uur gaf de beschuldigde toch toe en speelde hij de scène na. In de transcriptie stond echter niet hoe de zwakbegaafde man richting een bekentenis werd gemanoeuvreerd. De advocaten van Vanweehaeghe dienden onmiddellijk klacht met burgerlijkepartijstelling in voor valsheid in geschrifte.
Naar aanleiding van die klacht werden de toenmalige speurders van de politiezone Grensleie pas zes jaar later verhoord. Er werden op dat moment ook huiszoekingen uitgevoerd. Volgens hun advocate hadden ze bij het uitschrijven van de tape nooit de bedoeling om iets te verzwijgen. De politiemensen deden naar eigen zeggen met andere woorden gewoon hun job. Daarbij merkt de verdediging op dat ze van de onderzoeksrechter, de raadkamer en de KI nooit kritiek kregen op de bewuste transcriptie. Net als het parket vroeg de verdediging dan ook om de buitenvervolgingstelling.
De advocaten van Geert Vanweehaeghe drongen echter met succes aan op een verwijzing naar de correctionele rechtbank. Volgens meester Frank Scheerlinck werd er na de wedersamenstelling wel degelijk ongeoorloofde druk gezet op zijn cliënt. Het is volgens de burgerlijke partijen dan ook geen toeval dat die passage niet werd weergegeven in de transcriptie van de tape. Bij dat geïmproviseerde verhoor was bovendien geen advocaat aanwezig.
