In het project School tegen Racisme gaan de jongeren van het KTA in Brugge in debat met elkaar en met staatssecretaris voor Asiel & Migratie Sammy Mahdi. Ze stellen vragen over asielzoekers en leren heel wat bij over de procedures. Niet onbelangrijk als je weet dat er zo'n 50 nationaliteiten zitten in de school.
"Ik denk dat veel mensen niet weten waarover ze spreken als ze het over migratie hebben. En dat we gewoon kijken naar wat de media ons vertellen", zegt Sarah Vermaut van het derde middelbaar. Dat racisme ook op school aanwezig is, vertelt Fahd: "Ik vind het project belangrijk, want ik heb zelf al racisme meegemaakt. Omdat ik een buitenlander ben, kiezen de Belgen sneller voor andere Belgen dan voor mij." (Lees verder onder de foto.)
In een school als het KTA valt racisme volgens de leerlingen nog mee, dat komt grotendeels door de diversiteit. Al is er in het lerarenkorps nog werk aan de winkel: "Er is heel weinig migratie-achtergrond bij de leerkrachten. Dat missen we wel voor een stuk in het onderwijs. Die leerlingen voelen zich niet begrepen op bepaalde momenten. Als zij een verhaal vertellen over racisme kunnen we het ons inbeelden, maar eigenlijk ook niet", vertelt godsdienstleerkracht Tamara Steyaert.
De leerlingen met een migratie-achtergrond herkennen zich niet volledig in het leerkrachtenteam. Maar vandaag voelen ze zich gehoord door de politicus, gezien zijn Vlaams-Irakese roots.
"Door het feit dat ik zelf een Vlaamse mama en Irakese papa heb, kan ik aangeven dat migratie ook ergens werken is. Het is integreren, moeite doen, het is niet vanzelfsprekend. Dat moet je hen ook duidelijk maken. Het is niet alleen rozengeur en maneschijn. Maar als je er de juiste inspanningen insteekt, kan je er iets goeds van maken", vertelt Sammy Mahdi.
Vooral de actualiteit in Oekraïne laat deze jongeren extra nadenken. "Nu wordt er wel meer over gesproken. Dankzij vandaag kunnen we tonen hoe we ons voelen en met welke vragen we zitten", vertelt leerling Warre Muylle. "Maar eigenlijk is het al te laat. We moesten vroeger ingegrepen hebben, de vooroordelen zijn al gemaakt."
Dat de leerlingen er hard mee bezig zijn, laat zich merken in de vragen die ze stellen aan de staatssecretaris: "Heel veel vragen, heel veel kritische vragen ook. 'Hoe komt het dat we nu solidair zijn met Oekraïne en in het verleden eventueel minder?', 'Hoeveel mensen komen er precies?', 'Wie komt er naar België?'. Dus ze stellen veel vragen, maar zijn ook heel geïnformeerd.
