Het dispuut had twee oorzaken. Enerzijds gingen Belgische reders eind vorig jaar vaker naar Nederlandse havens omdat er vooral werd bevist in oostelijke wateren, nabij Denemarken. Van daaruit zijn de Nederlandse havens een pak interessanter voor de Belgische reders vanuit economisch oogpunt. "Het klopt dat enkele reders een gedeelte van hun vis aanvoeren in Nederlandse havens. Dat is echter niet nieuw, dat gebeurde vroeger ook al", aldus minister Schauvliege. De Vlaamse Visveiling dringt er echter op aan dat Belgische vissers hun vis ook effectief in de Vlaamse havens aanlanden, zoals dat in Nederland verplicht is voor 80 procent van de vangst.
Anderzijds is er sinds 1 oktober ook een wijziging doorgevoerd in de bedrijfsvoering van de Vlaamse Visveiling met een hele reeks nieuwe verplichtingen. Ook dat stootte de reders tegen de borst.
Geen tijdslimiet
Schauvliege wil zich niet te veel mengen in het debat omdat het gaat om privébedrijven, maar stelde toch een bemiddelaar aan. "Men zou tot een soort protocol moeten komen waarin een aantal afspraken tussen reders en veilingen worden vastgelegd. Afspraken en communicatie zijn sleutelbegrippen voor een oplossing. De bemiddelaar heeft intussen de partijen aan tafel gebracht en een gespreksagenda opgesteld met thema's waarover men zal overleggen. Deze thema's worden één voor één aangepakt. Maar we stellen vast dat beide partijen hun tijd nemen en zichzelf ook geen tijdslimiet hebben opgelegd. Beide partijen hebben aan de bemiddelaar gezegd dat ze tot een vergelijk willen komen", aldus Schauvliege.
Parlementslid Steve Vandenberghe, die de minister had bevraagd, hoopt dat er snel een oplossing komt, want volgens hem loopt de visserij schade op. Er dreigt ook een tekort aan vis op de afzetmarkt, wat de prijzen stuwt voor de consument.
