Op het assisenproces tegen Ann Vandekerckhove (46) heeft de psycholoog van het slachtoffer zijn getuigenis afgelegd. Op vraag van zijn moeder werd Ferre Dewerchin (8) behandeld voor zijn woedeaanvallen. Zo stak de jongen eens een hond van de beschuldigde neer.
Ann Vandekerckhove vertelde aan haar eigen psycholoog over de plotse woede van Ferre, waarna hij zelf begeleid werd door een andere psycholoog. "Hij stelde soms heel moeilijk gedrag, zoals woede-uitbarstingen thuis. Mama vroeg zich af wat er zou schelen", aldus Siebren Callewaert. De psycholoog omschreef Ferre als een hele lieve jongen, die verbaal minder sterk was. "Ik merkte dat hij bepaalde onrust en spanningen ervaarde. De scheiding van zijn ouders was een mogelijke verklaring. Hij leek in een loyaliteitsconflict te zitten."
Het leek beter te gaan toen het slachtoffer niet meer bij zijn vader hoefde te verblijven. Meester Jef Vermassen, advocaat van de vader, merkte echter op dat de thuissituatie door de etherverslaving van Vandekerckhove en door de totale puinhoop in de woning ook niet ideaal was. "Ferre heeft daar nooit over gesproken. Ik zou zeker mijn verantwoordelijkheid genomen hebben als ik meer geweten had", reageerde de psycholoog.
Eigenlijk wist niemand in welke omstandigheden de beschuldigde en haar zoontje leefden. Zijn juf van het eerste leerjaar kwam er in augustus 2015 wel eens over de vloer. "Het huis lag inderdaad wel wat rommelig. De tafel lag helemaal vol en er waren hier en daar dingen die niet op hun plaats lagen." Olivia Malfrère had ook de indruk dat er al minder niet echt meer gepoetst was. "Maar het was zeker nog niet zoals het nu in de pers wordt beschreven. Daarom ben je nog geen slechte mama. Ferre was altijd blij als zijn mama hem kwam halen. Ik ben ervan overtuigd dat ze hem heel graag zag. Zijn mama was zijn God."
Tijdens de boerderijklassen merkten de leerkrachten een eerste keer een sterke ethergeur. "Dat was nog het schooljaar voor hij bij mij in de klas zat", vertelde zijn juf van het tweede leerjaar. "Het was niet Ferre zelf die rook, maar zijn bagage. Ik heb zijn valies moeten verplaatsen, want die geur stoorde mij in de slaapzaal." Op school viel ook de ethergeur van de beschuldigde een paar keer op. "Ik ben daar enkele keren mee naar de zorgcoördinator geweest, maar toen zeiden ze ook dat mevrouw verpleegster was. Ze vonden het dus niet abnormaal. Ik heb me daar dan bij neergelegd."
Aurelie Lagae herinnerde zich Ferre als een vrolijke, opgewekte jongen. "Hij was altijd vrolijk in de klas en altijd in voor een knuffeltje. Op schools vlak waren er ook geen problemen." Dat beeld werd bevestigd door een onthaalmoeder die de jongen voor school soms opving. "Ferre was eigenlijk altijd vrij vrolijk. Hij knuffelde ook heel graag en had daar wel nood aan. Hij had soms wel een agressiever kantje. Hij schopte bijvoorbeeld op speelgoed omdat hij niet naar papa wilde."
De school van Ferre probeerde te bemiddelen bij de problemen tussen zijn ouders. "We merkten dat er problemen waren tussen de verschillende opvoedingssituaties. Beide stijlen van opvoeden kunnen werken, maar niet gecombineerd", aldus directeur Diederick Tassaert. Ferre mocht die zomer uiteindelijk zelf kiezen en koos voor de lossere opvoeding bij zijn moeder. "Ik kan me voorstellen dat het bij Ann voor hem gemakkelijker was om iets te bekomen."
Ook op school was men op de hoogte van het incident met de hond van zijn moeder. Aan zijn juf vertelde Ferre dat hij uithaalde omdat de hond agressief was. "We hebben dat incident dan ook gemeld aan het CLB. Een kind dat een hond neersteekt, lijkt me toch best wel iets om over te spreken", getuigde de directeur.
Woensdagochtend komen onder andere de vader en de grootouders van Ferre Dewerchin aan het woord.
