Samen met ‘Moeders voor Vrede’ probeert Vanlerberghe onderwijs en gezondheidszorg voor vrouwen te organiseren in Afghanistan.
Jennie Vanlerberghe, ‘Moeders Voor Vrede': "We hebben zoveel vrouwen opgeleid. Die weten wat gezondheidszorg is. Die kunnen voor zichzelf zorgen. Sommigen kunnen werken, een beetje misschien. Het is niet verloren, maar het mag niet helemaal kapot gaan."
‘Vrouwen Zonder Land’, het zijn stuk voor stuk pakkende getuigenissen van vrouwen die ondanks alles proberen om hun plek in de samenleving, het onderwijs en de gezondheidszorg onder de Taliban in te nemen. De rol van ‘Moeders Voor Vrede’ in Afghanistan is niet uitgespeeld.
"We zijn toch weer kunnen weer kunnen herbeginnen", zegt Jennie. "We hebben alweer een klas met 50 leerlingen. We beginnen ook weer met dokterswerk, want we kunnen die mensen echt niet in de steek laten. Maar het is beetje per beetje en we moeten enorm goed oppassen, voorzichtig zijn. En als de Taliban nadert, dan weg."
De vrouwen die in Afghanistan met ‘Moeders voor Vrede’ samengewerkt hebben en naar ons land gevlucht zijn, blijven in Ieper. Terugkeren is onmogelijk maar ze houden contact met het thuisfront.
Razia Arefi: "Ikzelf blijf berichten posten tegen de Taliban om mensen bewust te maken en het nieuws over Afghanistan te verspreiden. Zolang de Taliban aan de macht is, is het niet veilig voor mij. Ik voel mij niet echt veilig, maar ik blijft dromen van Afghanistan en de terugkeer naar huis."
Maar de aandacht voor Afghanistan is vandaag ondergesneeuwd door andere wereldconflicten. Maar de strijd van de vrouwen om onderwijs te kunnen volgen gaat onverminderd voort.
Journalist Rudi Vranckx: "De meisjes -en daar heb ik hoop op- die jonge vrouwen van Afghanistan zijn zo sterk, koppig. Het is eigenlijk onwaarschijnlijk hoe sterk die zijn. En ik denk: misschien hebben ze wel schrik van de vrouwen, vandaar dat ze die niet willen toelaten."
