Jarenlang zat het werk verborgen achter een valse wand van zijn atelier, maar nu krijgt het werk er een prominente plaats. Zijn hele leven was Permeke aangetrokken door de zee. In het midden van de jaren twintig schilderde hij tientallen zeegezichten, aanvankelijk nog met een strand, duinen of een golfbreker, later verdwenen die elementen en werd het doek helemaal ingenomen door de bewegende watermassa. De zee – soms kalm, soms stormachtig – zag hij als een spiegel van de ziel en als een middel om zijn emoties uit te drukken. Naast de Grote Marine zijn in het beeldhouwersatelier ook opnieuw heel wat andere werken van Permeke te bewonderen.
