SAPOLL is een grensoverschrijdend Interreg-project waarin Frankrijk, Wallonië en Vlaanderen samenwerken. De EU investeert in dit project omdat ze onder andere de kennis over de bestuiver bij de mensen wil verbreden.
Het grensoverschrijdende actieplan van SAPOLL richt zich op drie grote pijlers. Ten eerste moet het project de burgers sensibiliseren via lezingen, folders en tentoonstellingen. Doel hiervan is om zo veel mogelijk mensen bewust te maken van het feit dat de bestuivers verdwijnen uit onze achtertuinen. De volgende stap is de mensen aanzetten tot actie. Tenslotte wil het project ook de gegevens van die beestjes nauw opvolgen. Zo kunnen ze zien waar de wilde bestuivers graag en dus dikwijls zitten.
Jens D’Haeseleer van Natuurpunt, de projectleider van SAPOLL in Vlaanderen, benadrukt hoe belangrijk het is om de Vlaming bewust te maken van de noodzaak van de bestuivers: “Bij een lezing vraag ik aan iedereen om recht te staan en zich af te vragen wat ze de laatste 24 uur gegeten hebben. Als ik een product daarvan opnoem, mogen ze weer gaan zitten. Ik moet nog maar koffie of een fruit- of groentesoort opsommen en iedereen zit al op zijn stoel. Mensen zijn er zich vaak niet van bewust dat we onze dagdagelijkse voedingsproducten grotendeels te danken hebben aan bestuiving.”
Ook Wim Tollenaers, directeur van het bezoekerscentrum ‘Steunpunt Bijenteelt’, merkt op dat er te weinig groen in de tuin aanwezig is: “Als we vandaag de dag kijken naar de doorsnee tuin, zien we alsmaar meer verstening. Mensen vinden dit normaal en gemakkelijk, want zo’n tuin vraagt weinig tot geen onderhoud. We zien nu ook het kunstgras opkomen, maar daar groeit geen enkele plant in. De belangrijkste maatregel is dat iedereen moet proberen om thuis zo veel mogelijk stuifmeel aan te bieden.” Volgens Tollenaers is de oplossing voor deze bestuifonvriendelijke tuinen dus niet ver te zoeken. “We moeten modetrends in tuinen creëren die gunstig zijn voor insecten. Van die onderhoudsvriendelijke steentuintjes met muren rond in plaats van hagen zijn gewoonweg niet goed voor de natuur.”
Jens D’Haeseleer deed in 2018 al onderzoek naar hoe Europa de bestuivers kan redden. Twee jaar later ziet hij nog niet de vooruitgang die hij in gedachten had. “Ik merk wel interesse en goede wil van de EU, maar de regelgeving gaat nog te traag. Als er op Europees vlak bijvoorbeeld beslist wordt om een pesticide af te schaffen, zijn er ondertussen alweer tien nieuwe pesticiden in de plaats gekomen.” D’Haeseleer kijkt ook verder dan de bestuivers: “Als we nu eens ons hele landbouw- en consumentenmodel opnieuw zouden bekijken, zou dat niet alleen goed zijn voor de bestuivers, maar ook voor de volksgezondheid, de lucht- en waterkwaliteit…kortom voor de hele natuur. Als we niet kijken naar het grotere plaatje, gaan we hier in Europa vroeg of laat eens tegen de lamp lopen.”
