Van juni 2017 tot zijn arrestatie in december 2020 knoopte de beklaagde relaties aan met heel wat jonge meisjes. Het gaat in totaal om zeven slachtoffers uit Izegem, Waregem, Kortrijk, Sint-Niklaas, Hamont-Achel, Kruisem en Antwerpen. Vijf slachtoffers werden volgens het parket gedwongen om zich te prostitueren en de opbrengst aan hem af te geven. De feiten speelden zich af bij de beklaagde of bij klanten thuis, maar ook in hotels en in de wagens van de klanten. Een 13-jarig meisje werd niet in de prostitutie gedwongen, maar had wel seks met de beklaagde. Daardoor werd L. ook vervolgd voor verkrachting. Bovendien werden twee slachtoffers ingeschakeld om klanten te bestelen. Bij die zogenoemde ripdates werd 6.000 euro buitgemaakt.
Het openbaar ministerie legde uit dat de beklaagde steeds kwetsbare meisjes viseerde. "Hij heeft letterlijk duizenden euro's verkregen op de rug van de meisjes. Zelfs tijdens hun maandstonden moesten ze werken", stelde procureur Frank Demeester. De slachtoffers zouden ook geregeld klappen gekregen hebben van de beklaagde. Eén van de slachtoffers hield zelf foto's bij van de bloedneuzen en andere verwondingen die ze hierbij opliep. Het openbaar ministerie vorderde elf jaar gevangenisstraf, 48.000 euro en een verbeurdverklaring van 687.650 euro inkomsten uit prostitutie.
Op aansturen van de procureur werd Sammy L. nog voor het pleidooi van zijn advocaat uitgebreid verhoord door de voorzitter. "Ik ben in relaties geen gentleman geweest, maar ik heb niemand verplicht van in de prostitutie te gaan", klonk het. Hij beweerde dat zijn vriendinnetjes al in de prostitutie werkten voor hij hen leerde kennen. Naar eigen zeggen was hij er eerst zelfs tegen. "Ik heb haar leren kennen via een advertentie op Redlights en heb de eerste keren betaald voor haar diensten. Ik moest elke dag drinken om te vergeten dat ik samen was met een prostituee." Ook de slagen werden met klem ontkend. Volgens L. spannen zijn ex-partners samen tegen hem. "Ik wil mezelf van kant maken als ik elf jaar hoor. Dan krijg ik nog liever de doodstraf. Dit is onmenselijk, dit is een moord op mij."
Zijn raadsman Jan Leysen probeerde de feiten te kaderen en te nuanceren. "Hij ziet in dat zijn gedrag fout is geweest, maar het waren ook geen argeloze meisjes. Ze waren jong, maar niet onbesproken." Eén van de slachtoffers zou bijvoorbeeld in het Antwerpse Schipperskwartier ook al als prostituee gewerkt hebben. Een ander meisje zou ook na zijn arrestatie nog steeds advertenties plaatsen op Redlights. Volgens haar advocaat Simon Bekaert leerde ze de loverboy echter niet via die weg, maar gewoon toevallig in het station van Izegem kennen. "Ze is tien maanden uitgebuit en zal het heel haar leven met zich meedragen. Hij heeft die meisjes hun jeugd afgepakt", pleitte de burgerlijke partij.
Van dwang was volgens de verdediging geen sprake, maar L. ontkent niet dat hij deelde in de inkomsten. De Izegemnaar kon het geld immers goed gebruiken om zijn gokverslaving te bekostigen. De beklaagde zou zelfs bijna dagelijks grote sommen vergokt hebben. In die omstandigheden stelde zijn advocaat voor om een straf met uitstel te koppelen aan probatievoorwaarden, zodat hij dat gokprobleem kan aanpakken. In dat geval zou de rechter echter hoogstens vijf jaar cel kunnen opleggen. "Ik vraag u om de deur voor die jongeman niet toe te doen", aldus meester Jan Leysen. In zijn laatste woord stelde L. nog dat hij een nieuwe kans met beide handen zou grijpen. "Ik heb spijt van bepaalde keuzes die ik heb gemaakt."
De rechter doet uitspraak op 22 september.
