Chantal V. beet zelfs in de arm van een kindje, maar vroeg tevergeefs de vrijspraak.
De feiten speelden zich van november 2017 tot 19 maart 2018 af in kinderopvang 't Paddestoeltje in Lichtervelde. Vooral meer moeilijke kindjes hadden het volgens het openbaar ministerie zwaar te verduren. Zo werden ze op de handen geslagen of werden ze in regen en kou buitengezet. Een tweejarig jongetje werd in de arm gebeten. Chantal V. riskeerde tot twee jaar effectieve celstraf, maar het parket vorderde geen concrete bestraffing.
De burgerlijke partijen stonden uitgebreid stil bij de aparte opvoedingsmethodes van de beklaagde. Volgens hen werd het eten soms haast letterlijk door de strot van de peuters geramd. Sommige slachtoffers zouden ook de verkeerde medicatie gekregen hebben. Daarnaast werd opgemerkt dat ook V. ook op vlak van veiligheid en hygiëne steken liet vallen. Zo werden de luiers van de peuters niet vaak genoeg ververst, waardoor de kinderen 's avonds naar uitwerpselen stonken. De verdediging vroeg over de ganse lijn de vrijspraak. "Het was misschien pedagogisch onaanvaardbaar, maar niet strafbaar. Het was nooit de bedoeling om de menselijke waardigheid aan te tasten, maar telkens met een pedagogisch doel", aldus meester Patrick Daenens. V. beweert bijvoorbeeld dat ze lichtjes door de mouw van een onhandelbaar jongetje beet, waardoor hij sindsdien niemand meer gebeten heeft. De verdediging merkte ook op dat het moeilijk was om voldoende en goed personeel te vinden.
In oktober 2020 kwam er een nieuwe klacht over gelijkaardige feiten in 't Paddestoeltje. Het dossier werd geseponeerd, maar de vergunning van de kinderopvang werd recent ingetrokken door Kind & Gezin. 't Paddestoeltje zou sowieso binnenkort overgenomen worden. Chantal V. stond naar eigen zeggen al sinds de start van het onderzoek niet meer in voor de dagelijkse uitbating. "Ik ben tot inzicht gekomen dat het anders kan", zei ze op de zitting.
De rechter veroordeelde Chantal V. uiteindelijk tot een jaar gevangenisstraf met uitstel en 1.600 euro boete voor twee feiten van slagen en verwondingen en vier feiten van onterende behandeling. Voor de slagen aan een meisje werd ze vrijgesproken, omdat uit het dossier enkel bleek dat het kind was buitengezet. Ook voor de onterende behandeling van een jongetje ging ze vrijuit, aangezien de beklaagde niet vervolgd werd voor de periode dat hij in de crèche verbleef.
