“Heel moe, ik ben echt een wrak. Fysiek en mentaal heb ik heel hard afgezien”, is Bonne eerlijk. Zaterdagavond kwam hij na drie dagen en twee nachten in het water eindelijk aan land. Op dat moment was het officieel: Bonne legde in de Golf van Korinthe 131 kilometer af en scherpt de wereldrecordafstand daarmee met enkele kilometers aan.
“Dat was wellicht het meest magische moment uit mijn leven”, durft Bonne te zeggen. “Er stonden supporters en vuurwerk werd afgestoken. De mensen die ik graag zie en mijn team waren er. Het is waanzin en het de max om dat met hen te delen.”
Om dat record te halen, moest Bonne door verschillende muren. Vooral het zoutwater speelde hem parten. Dat takelde zijn tong en lippen erg toe. “Gisteren stonden mijn lippen en tong helemaal opgezwollen”, getuigt de ultrasporter.
“Ik heb zelfs een paar keer willen stoppen omdat ik zodanig veel pijn had en ik het zoutwater niet meer kon buitenhouden. De pijn was ondraaglijk.” Dat moeilijke moment overkwam hem rond kilometer 105, meer dan 20 kilometer voor hij het strand bereikte.
Toch zette hij door en liet hij alle tegenslagen niet aan zijn hart komen. Niet alleen het zout, maar ook de koude en de golven van de zee daagden hem uit. “Het water was op een bepaald ogenblik zelfs minder dan 22 graden en dat hadden we totaal niet voorbereid”, legt Bonne uit. “Het was niet evident om me 60 uur te wapenen tegen de koude.”
Soms zaten alle omstandigheden tegen. “Golven, wind tegen: ik moest daar allemaal tegenop zwemmen want de route konden we niet veranderen”, aldus de Bredenaar.
Wat hij nu gaat doen? “Eerst even rusten, niets doen en heel veel slapen”, is zijn menselijke antwoord. Zondagnamiddag reist de recordbreker al terug naar België.
