Anzac Day is een eerbetoon aan de soldaten die vanuit de verste hoek van de wereld kwamen om hier te vechten in de Eerste Wereldoorlog. Velen hebben hun thuisland nooit teruggezien.
Anzac Day begon bij het eerste ochtendgloren kort na zes uur met een ceremonie aan de gedenksteen op het Buttes New British Cemetery in Zonnebeke. Hier zijn heel wat Australiërs en Nieuw-Zeelanders gevallen toen ze de aanval inzetten om een deel van het bezette Polygoonbos te heroveren in de eerste wereldoorlog.
(lees verder onder de foto)
Australiërs en Nieuw-Zeelanders herdenken op Anzac Day hun soldaten die sneuvelden in de Slag bij Gallipoli in 1915, maar met de jaren is het eerbetoon uitgebreid naar alle oorlogsslachtoffers van beide landen.
'Ik denk dat er bijna meer volk is dan de andere jaren', zegt Dirk Sioen, burgemeester van Zonnebeke. 'Ik ben verheugd dat die herinnering blijft. Een paar weken terug ben ik met mij kleinkinderen hier ook geweest, om de jeugd mee te geven deze herdenking in ere te houden.'
De bezoekers plaatsten houten kruisjes bij de graven van de soldaten. Een graf met foto en Australische vlaggen is dat van John Hunter. De broers Jim en John Hunter vochten hier in het Polygoonbos. Jim overleed in 1977 en mocht niet meer meemaken dat zijn broer gevonden werd.
'Een heel bijzondere band heb ik eerst en vooral met de eerste drie, die geïdentificeerd geweest zijn via DNA', zegt Johan Vandewalle van de vzw Brothers in Arms. 'Die jongens heb ik opgegraven in 2006, die eerste vijf. De zesde is opgegraven geweest in 2013, dus een heel grote band, een heel sterke band. Maar voor alle broers die in de eerste wereldoorlog gevochten hebben, richt de vzw Brothers in Arms een groot monument op. De organisatie heeft de toestemming gekregen van Mark Knopfler van de Dire Straits om de tekst van de song op een gedenksteen te plaatsen. De werken naderen stilaan het einde.'
